به مناسبت میلاد رسول اکرم (ص)

 

من کیم تا که کنم وصف مقامات شما

گفته جبریل برایم ز کرامات شما

عقل کلی و همه زیر لوای علمت

همه ی عالمیان محو شما مات شما

این همه عالم عامل که نباشد عددی

صد رسول آمده بیرون ز خرابات شما

این دل غرق طرب در شب میلاد شما

هست مدهوش و خوش از لطف و عنایات شما

عاشق و واله و شیدای شما گشت دلم

عاقبت در ره عشق تو فدا گشت دلم

شب، شب شور و شعف، وقت ظهور کرم است

دل هر عاشق وارسته دخیل حرم است

ساقیا ساغر ما پر بکن از باده ی عشق

هر چه مستی بکنم، مِی، بزنم، باز کم است

دفتر عشق دلم باز شده با، یدِ دوست

روی هر صفحه ی دل، عاشق و رقصان قلم است

امشبی عاشق و شیدای دل دلدارم

امشبی را دل دلدار به دور از الم است

که شب خاتم و حاتم شده سائل به درش

هر که آمد به در خانه ی عشقت بخرش

شهر یثرب شده پر نور، صفا می آید

که پیمبر ز بر عرش خدا می آید

نه فقط بهر رسالت شده مولود که او

بهر فرماندهی کل قوا می آید

مطرب عشق صدا کن که بخواند هر دم

که به زخم دل عشاق دوا می آید

ایستادم بشمارم به شب میلادت

چقَدَر بر در بیت تو گدا می آید

شده عالم همگی مست ز مستی شما

شده عالم همگی هست ز هستی شما

وداع حضرت رسول صل الله علیه و اله و سلم


جان پدر از برم زود سفر می کنی


                                                      آه که از دخترت قطع نظر می کنی
گفتی ام از امتت رسد خطرها به من


                                                        از چه رهایم به گرداب خطر می کنی
گاه مرا گفته ای قصه غصب فدک


                                                           گاه مرا آگه از ضربت در می کنی
سوز مصیبت بود هر چه نظر می کنم


                                                          برق جدایی بود هر چه نظر می کن

در گوشه‌ي اين حجره چون مرغِ پريشانم

 

در گوشه‌ي اين حجره چون مرغِ پريشانم


                                                                                    كي در بر من آيد آن نورِ دو چشمانم
آخر به كجا ديده مهمان كشي و غربت

 
                                                                               در طوس و خراسان من غربت زده مهمانم
افتاده در اين حجره تنها و غريبانه


                                                                                كي مي‌رسدش از ره آن زائر نالانم
هستي تو مراد من چون لاله جواد من


                                                                               من منتظرم بابا خونين شده مژكانم آن جرعه‌ي زهرآكين سوزانده همه جسمم


                                                                              در حجره‌ي در بسته من قاري قرآنم
آن لحظه كه مادر شد خونين دل و پژمرده


                                                                            آيد نظرم هر دم مي‌نالم و گريانم
مادر تو بيا بنگر بي ياور و بي يارم


                                                                           از سوزش قلبِ خود من سر به گريبانم
يادي كنم از جدم لب تشنه جگر سوزان


                                                                               از زهر عدو دردي افتاده بر اين جانم

 

شاعر: حسن فطرس

چهل روز بعد مرگ عشق

چهل روزه حسینم را ندیدم

گل بوسه ز رگهایش نچیدم

همینجا من به اشک و آه و زاری

ز تل تا مقتل یارم دویدم

دویدم سوی مقتل مو پریشان

به وقت سر بریدن من رسیدم

چهل روزه که بعد مرگ عشقم

به جز درد و الم چیزی ندیدم

برای جسم صد چاک تو از شام

یه دونه پیرهن تازه خریدم

زدن آتش به دامان گل یاس

ببین پزمرده شد باغ امیدم

پرستویم که با صد آه و زاری

به بام پیکر نازت پریدم

ز جا برخیز و با دست لطیفت

دمی شانه بزن موی سپیدم

به کعب و تازیانه کردم عادت

ببین چون مادرم من قدخمیدم

خودت بودی و دیدی ای برادر

برا رأس به نی جامه دریدم

میان ازدحام کوفه بودم

کی میدونه تو کوفه چی کشیدم

 پس از ظهر فجیع روز عاشور

ز شادی های دنیا دل بریدم

سروده: جعفر ابوالفتحی

 

بابا بیا ......................

بابا بیا که قلب من از غصه آب شد

کاخ ستم ز سیل سرشکم خراب شد

بابا بیا که در هوس شوق دیدنت

چشم کبود و مضطربمغرق خواب شد

شد ناله ام مکمل گفتار عمه ام

در شام و کوفه از نظرم انقلاب شد

از چیست چنگ بر رخ ماهت نشان زده

بابا چرا محاسنت اینسان خضاب شد

از ضرب کعب نی نفسم بند آمده

سیلی زدن به روی یتیمت ثواب شد

دیگر نمانده زینتی از بهر دخترت

از بس که پنجه های ستم پر شتاب شد

بی معجرم ولی زهمه رو گرفته ام

خون لخته های روی سرمن حجاب شد

از ما شکست حرمت از تو لب کبود

وای از جسارتی که به بزم شراب شد

 

                                                                              احسان محسنی فر

جواب یک دوست

سلام!!!!!!!!!!

یکی از دوستان از من طریقه گذاشتن فایل دانلود در وبلاگ رو پرسیده بودن که من خودمم نمی دونستم اما یکی دیگر از دوستان لطف کردن وجوابشو بهم دادن .

اما من آدرسشون رو ندارم تا براشون بفرستم .

گفتم شاید دوباره سر بزنن و مطلب رو ببینن.

جواب سوال تو قسمت نظرات مطلب مناجات امام سجاد (ع)

است.

بازم از دوستی که جواب رو به من گفتن تشکر میکنم .

امام سجاد (ع) در‌  حال تذلل و زاری   به‌  درگاه خداوند  با  اين دعا  راز  ‌و‌  نياز می کرد

خداى من‌ گناهانم مرا (از شرمندگى) ملزم به‌ سكوت كرده ‌و‌ گفتگويم را‌ با‌ (حضرتت) منقطع ساخته (از كثرت گناه ديگر شرم دارم كه‌ با‌ تو‌ عرض حالى كنم ‌و‌ حاجتى طلبم) دگر به‌ هيچ حجت ‌و‌ دليلى متمسك نتوانم شد بارى اين منم كه‌ به‌ ببليه (و اعمال بد شرم آور) خود اسير ‌و‌ در‌ گرو افعال (زشت) خويش گرفتارم در‌ ما‌ بين كارهاى خطايم (و ناپسندم) هى مى روم ‌و‌ برمى گردم (و از‌ خطا به‌ كلى به‌ راه صواب نمى آيم) از‌ مقصد ‌و‌ مقصود خود به‌ راه حيرت افتاده ام ‌و‌ از‌ طريق خويش بازمانده ام

̶ ناچار نفس خود را‌ (به درگاه حضرتت) در‌ موقف ‌و‌ مقام بندگان خوار ‌و‌ ذليلت به‌ پا داشته ام اكنون به‌ موقف اشقياى خلق كه‌ بر‌ (امر ‌و‌ فرمان) حضرتت تجرى ‌و‌ بى باكى كرده اند ‌و‌ به‌ وعد ‌و‌ وعيدهايت به‌ چشم اهانت ‌و‌ حقارت نگريسته اند ايستاده ام

̶ اى خداى پاك ‌و‌ منزه من‌ (بنده ضعيف ناتوان) به‌ كدام جرات ‌و‌ كدام غرور ‌و‌ اعتماد به‌ نفس بر‌ مخالفت فرمان حضرتت اقدام كردم (و خود را‌ متعرض قهر ‌و‌ عقاب ‌و‌ عذاب نمودم

شهادت امام سجاد (ع)

گامي که از امام سجاد (ع) سؤال کردند در اين سفر کجا از همه بيشتر

به شما سخت گذشت،امام فرمودند : الشام ، الشام ، الشام.

(سوگنامه آل محمد، ص408؛ ناسخ التواريخ، ص304)

ذکر مصيبت مي‌کند: الشام الشام
تا ياد غربت مي‌کند: الشام الشام

منزل به منزل درد و داغ و بي کسي را
يک جا روايت مي‌کند: الشام الشام

موي سپيد و چهره اي در هم شکسته
از چه حکايت مي‌کند: الشام الشام

هر روز با اندوه و آه و بي شکيبي
ياد اسارت مي‌کند: الشام الشام

در اين ديار پُر بلا هر کس به نوعي
عرض ارادت مي‌کند: الشام الشام

يک شهر چشم خيره وقت هر عبوري
ابراز غيرت مي‌کند: الشام الشام

هر سنگ با پيشاني مجروح خورشيد
تجديد بيعت مي‌کند: الشام الشام

قرآن پرپر روي نيزه غربتت را
هر دم تلاوت مي‌کند: الشام الشام

قلب تو را يک مرد رومي با نگاهش
بي صبر و طاقت مي‌کند: الشام الشام

هر جا که دارد خوف از جان تو، عمه
خود را فدايت مي‌کند: الشام الشام

جان مي دهي وقتي به لبهايي مقدس
چوبي جسارت مي‌کند: الشام الشام

کنج تنوري حنجري آتش گرفته
ذکر مصيبت مي‌کند: الشام الشام

منبع: وبلاگ کاروان دل

sms محرم

 

 آبروی حسین به كهكشان می ارزد ، یك موی حسین بر دو جهان می ارزد ، گفتم كه بگو بهشت را قیمت چیست ، گفتا كه حسین بیش از آن می ارزد

 

پرسیدم:ازحلال ماه، چراقامتت خم است؟ آهی كشیدوگفت:كه ماه محرم است.گفتم: كه چیست محرم؟باناله گفت:ماه عزای اشرف اولادآدم است

 

         محرم آمد و ماه عزا شد

                         مه جانبازی خون خدا شد

                                          جوانمردان عالم را بگویید

                                                                دوباره شور عاشوار به پا شد

 

 

   دیباچه ی عشق و عاشقی باز شود

                    دلها همه آماده ی پرواز شود

                               با بوی محرم الحرام تو حسین

                                                    ایام عزا و غصه آغاز شود


 

 

 


محرم از نظر بزرگان

مهاتماگاندي (رهبر استقلال هند): من زندگي امام حسين، آن شهيد بزرگ اسلام را به دقت خوانده‌ام وتوجه كافي به صفحات كربلا نموده‌ام و بر من روشن شده است كه اگر هندوستان بخواهد يك كشور پيروز گردد، بايستي از امام حسين پيروي كند.

 

براي امام حسين (عليه‌السلام) ممكن بود كه زندگي خود راا با تسليم شدن به يزيد نجات بخشد، ليكن مسؤوليت پيشوا و نهضت بخش اسلام اجازه نمي‌داد كه او يزيد را به عنوان خلافت بشناسد. او به زودي خود را براي قبول هر ناراحتي و فشاري به منظور رها ساختن اسلام از چنگال بني اميه آماده ساخت. در زير آفتاب سوزان سرزمين خشك و در روي ريگهاي تفتيده عربستان، روح حسين فنا ناپذير است. اي پهلوان و اي نمونه شجاعت و اي شهسوار من، اي حسين

 

 آنطون بارا (مسيحي): اگر حسين از آن ما بود، در هر سرزميني براي او بيرقي بر مي‌افراشتيم و در هرروستايي براي او منبري بر پا مي‌نموديم و مردم را با نام حسين به مسيحيت فرا مي‌خوانديم.

 

 طه حسين (دانشمند و اديب مصري): حسين (عليه‌السلام)، براي به دست آوردن فرصت و از سرگرفت جهاد، در آتش شوق مي‌سوخت. او زبان را درباره معاويه و عمالش آزاد كرد، تا به حدي كه معاويه تهديدش نمود. اما حسين، حزب خود را وادار كرد كه در طرفداري حق سختگير باشند.